Κατηγορία: Μαθήματα

Ανακοινώθηκε η νέα ύλη για τους υποψηφίους Πανελλλαδικών Εξετάσεων ΕΠΑΛ , το τρέχον σχολ. έτος (2020) και

μπορείτε να τη δείτε στο panellinies-yli-2020-epal

ενώ για τις ειδικότητες του σχολείου μας αναλυτικά είναι η ακόλουθη:

Ι. ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
ΔΙΔΑΚΤΕΑ-ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ

Στη διδακτέα – εξεταστέα ύλη του μαθήματος «ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ» της Γ΄ τάξης Ημερησίου και Γ΄ και Δ΄ τάξεων Εσπερινου ΕΠΑ.Λ. περιλαμβάνεται η ύλη των παρακάτω σχολικών εγχειριδίων:
1. ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Γ΄ τάξη ΕΠΑ.Λ. (ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ: ΑΓΓΕΛΑΚΟΣ Κ., ΔΕΛΗ Χ., ΚΑΤΣΙΑΜΠΟΥΡΑ Ζ., ΜΠΙΣΤΑ Π.) ISBN 978-960-06-5592-6
2. ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Β΄ τάξη ΕΠΑ.Λ. (ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ: ΑΓΓΕΛΑΚΟΣ Κ., ΔΕΛΗ Χ., ΚΑΤΣΑΡΟΥ Ε., ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ Κ., ΜΠΑΛΙΑΜΗ- ΣΤΕΦΑΝΑΚΟΥ Δ.) ISBN 978-960-06-5204-8
3. ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Α΄ τάξη ΕΠΑ.Λ. (ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ: ΑΓΓΕΛΑΚΟΣ Κ., ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ Χ., ΚΑΡΑΒΕΛΗ Α., ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΥ Μ.) ISBN 978-960-06-5203-1
Στόχος της αξιολόγησης του/της μαθητή/τριας στο πλαίσιο του μαθήματος ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ είναι γενικότερα η συνολική αποτίμηση των αναγνωστικών και επικοινωνιακών εν γένει γλωσσικών του/της δεξιοτήτων.
Συγκεκριμένα:

ΔΙΑΒΑΖΩ/ΚΑΤΑΝΟΩ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ
Ο/Η μαθητής/τρια απαντά γραπτά σε ερωτήσεις ποικίλων τύπων (ανοικτού, κλειστού τύπου, πολλαπλών επιλογών, αντιστοίχισης κ.λπ.) που αφορούν: α) σε ένα κείμενο μη λογοτεχνικό (δημοσιογραφικό ή πληροφοριακό ή επιστημονικό άρθρο, συνέντευξη, κριτική, ομιλία, επιστολή, επιφυλλίδα, δοκίμιο) και β) σε ένα κείμενο λογοτεχνικό (ποίημα, διήγημα, μυθιστόρημα, θεατρικό κείμενο).
Τα κείμενα που δίνονται στους μαθητές/τριες προς κατανόηση και αυτά που καλούνται οι μαθητές/τριες να παραγάγουν αναφέρονται σε θέματα που είναι κοντά στα ενδιαφέροντα και τις ικανότητές τους και υποστηρίζονται από τα σχολικά εγχειρίδια. Τέτοια θέματα είναι οι σχέσεις του ανθρώπου με το κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον, τρόποι επικοινωνίας, ανθρωπιστικές αξίες και ανθρώπινα δικαιώματα, προβλήματα της σύγχρονης ζωής, ζητήματα κοινωνικοποίησης των νέων, παιδείας, επιστήμης και τεχνολογίας.

1. ΜΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
1.1 Όσον αφορά στο περιεχόμενο ενός μη λογοτεχνικού κειμένου, επιδιώκεται ο/η μαθητής/τρια να είναι σε θέση να κατανοεί το περιεχόμενο του κειμένου και συγκεκριμένα να εντοπίζει σε ένα κείμενο (δοκίμιο/άρθρο/επιφυλλίδα κ.ά.): -το θέμα, -τη θέση του συγγραφέα/βασικό μήνυμα του κειμένου, -τις τεχνικές πειθούς που χρησιμοποιεί για να τεκμηριώσει την άποψή του, -βασικές πληροφορίες (π.χ. αιτίες, επιπτώσεις, προτάσεις του για την αντιμετώπιση προβλήματος κ.ά.).

Πιο συγκεκριμένα:
Ως προς τη θέση του συγγραφέα/το βασικό μήνυμα του κειμένου αναμένεται να τα συσχετίζει με τις περιστάσεις επικοινωνίας και τον σκοπό για τον οποίο γράφτηκε το κείμενο.
Ως προς τις τεχνικές πειθούς επιδιώκεται να διακρίνει: – τους τρόπους πειθούς: επίκληση στη λογική, επίκληση στο συναίσθημα (του δέκτη), επίκληση στο ήθος (του πομπού), επίκληση στην αυθεντία, επίθεση στο ήθος του αντιπάλου. – τα μέσα πειθούς (επιχειρήματα και τεκμήρια κ.ά.).
να αναγνωρίζει τους τρόπους και τα μέσα πειθούς: – στη διαφήμιση – στον πολιτικό λόγο – στον επιστημονικό λόγο
να συσχετίζει τους τρόπους και τα μέσα πειθούς με το κειμενικό είδος, τις περιστάσεις επικοινωνίας και τον σκοπό, για τον οποίο γράφτηκε το κείμενο και να αξιολογεί την επικοινωνιακή αποτελεσματικότητά τους,
να διατυπώνει την κρίση του/να αμφισβητεί την αλήθεια, την εγκυρότητα και την ορθότητα ενός επιχειρήματος,
να διατυπώνει την κρίση του/να αμφισβητεί την αξιοπιστία των τεκμηρίων ως προς την επάρκεια, την καταλληλότητα και την εγκυρότητά τους,
να διακρίνει την πειθώ από την προπαγάνδα.
1.2 Όσον αφορά στην οργάνωση/δομή ενός κειμένου επιδιώκεται ο/η μαθητής/τρια να είναι σε θέση: – να εντοπίζει τα βασικά μέρη (πρόλογο, κύριο μέρος, επίλογο) ενός κειμένου, – να αναγνωρίζει τα μέσα με τα οποία επιτυγχάνεται η συνεκτικότητα και η συνοχή ενός κειμένου (διαρθρωτικές λέξεις, φράσεις κ.ά.) και – να επισημαίνει τους τρόπους με τους οποίους οργανώνονται οι παράγραφοι π.χ. με αιτιολόγηση, με σύγκριση και αντίθεση, με ορισμό, με διαίρεση, με παράδειγμα κ.ά. .
Παρατήρηση: Να μη χρησιμοποιείται ο όρος συλλογιστική πορεία για την οργάνωση παραγράφου ή κειμένου, ώστε νη μη συγχέεται ο όρος με τη συλλογιστική πορεία ενός συλλογισμού.
1.3 Όσον αφορά στη γλώσσα ενός κειμένου (λεξιλόγιο, στίξη, μορφοσυντακτικά φαινόμενα, γλωσσικές ποικιλίες, λειτουργίες της γλώσσας, ύφος κ.ά.) επιδιώκεται ο/η μαθητής/τρια να είναι σε θέση με βάση το επικοινωνιακό πλαίσιο:
– να εντοπίζει, να αιτιολογεί και να συσχετίζει με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα τις γλωσσικές επιλογές του πομπού οι οποίες αφορούν στη χρήση: – ενεργητικής ή παθητικής φωνής, – συγκεκριμένου ρηματικού τύπου (προσώπου/χρόνου/έγκλισης), – μακροπερίοδου ή μη λόγου, – παρατακτικού ή υποτακτικού λόγου, – αναφορικής ή ποιητικής λειτουργίας της γλώσσας, – των σημείων της στίξης και – λόγιων ή λαϊκών λέξεων, ειδικού λεξιλογίου, όρων κ.ά.
– να ερμηνεύει λέξεις,
– να μετασχηματίζει λέξεις ή φράσεις ή μέρη του κειμένου αλλάζοντας τη σύνταξη (π.χ. ενεργητική-παθητική, παρατακτική-υποτακτική σύνδεση προτάσεων), το λεξιλόγιο (συνώνυμα, αντώνυμα, παράγωγα, σύνθετα), τα σημεία στίξης, σύμφωνα με συγκεκριμένες περιστάσεις επικοινωνίας και να σχολιάζει το επικοινωνιακό αποτέλεσμα,
– να χαρακτηρίζει το ύφος του κειμένου, λαμβάνοντας υπόψη την επικοινωνιακή περίσταση (σκοπό, δέκτη, είδος λόγου κ.ά.).
1.4 Ο/Η μαθητής/τρια -με βάση το συγκεκριμένο (μη λογοτεχνικό) κείμενο- παράγει δύο γραπτά κείμενα.
Συγκεκριμένα, επιδιώκεται ο/η μαθητής/τρια να είναι σε θέση να παράγει:
α) ένα κείμενο με το οποίο θα αποδίδει περιληπτικά το νόημα του κειμένου που του δίνεται, εν μέρει ή στο σύνολό του, λαμβάνοντας υπόψη συγκεκριμένο επικοινωνιακό πλαίσιο και
β) ένα δικό του κείμενο, ενταγμένο σε επικοινωνιακό πλαίσιο σε συνάρτηση με το κείμενο αναφοράς, στο οποίο κρίνει ή σχολιάζει σημεία του κειμένου, ανασκευάζει θέσεις του συγγραφέα ή αναπτύσσει τεκμηριωμένα προσωπικές απόψεις.
Στο κείμενο επιχειρηματολογίας αναμένεται να λαμβάνει υπόψη τα χαρακτηριστικά του ζητούμενου κειμενικού είδους (δημόσια ομιλία, επιστολή, άρθρο) και το επικοινωνιακό πλαίσιο, ώστε να προσαρμόζει κατάλληλα τη δομή και το ύφος του κειμένου του.
Ειδικότερα:
– ως προς το περιεχόμενο του μαθητικού κειμένου αναμένονται συνάφεια των εκτιθέμενων σκέψεων με τα ζητούμενα του θέματος, επαρκής τεκμηρίωση με την παράθεση κατάλληλων επιχειρημάτων, πλούτος και πρωτοτυπία ιδεών,
– ως προς την έκφραση/μορφή του μαθητικού κειμένου αναμένονται σαφήνεια και ακρίβεια στη διατύπωση των σκέψεων, επιλογή της κατάλληλης γλωσσικής ποικιλίας ανάλογα με το είδος του κειμένου και τις περιστάσεις επικοινωνίας, λεξιλογικός πλούτος, τήρηση των μορφοσυντακτικών κανόνων, ορθογραφία και σωστή χρήση των σημείων στίξης κ.ά.,
– ως προς τη δομή/διάρθρωση του μαθητικού κειμένου αναμένονται λογική αλληλουχία στα νοήματα, ομαλή σύνδεση των προτάσεων, των παραγράφων και ευρύτερων μερών του κειμένου, ένταξη του κειμένου στο ζητούμενο επικοινωνιακό πλαίσιο και κειμενικό είδος.

2. ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
2.1 Όσον αφορά στο περιεχόμενο ενός λογοτεχνικού κειμένου, επιδιώκεται ο/η μαθητής/τρια να κατανοεί το περιεχόμενο του κειμένου και συγκεκριμένα:
– να αντιλαμβάνεται το θέμα, τον στόχο και την οπτική γωνία από την οποία προσεγγίζει το θέμα του,
– να διακρίνει στοιχεία της αφηγηματικής πλοκής του κειμένου (όπως πρόσωπα, χώρο, χρόνο, κοινωνικό πλαίσιο δράσης των προσώπων, τα γεγονότα/αίτια που κατευθύνουν τη δράση των αφηγηματικών ηρώων κ.ά.),
– να αναλύει χαρακτήρες με βάση τα δεδομένα του κειμένου,
– να επισημαίνει τα σύμβολα, τις φωνές, τις σιωπές σε ένα ποιητικό ή θεατρικό κείμενο και να παρουσιάζει με δικά του/της λόγια το νόημα που τους δίνει και
– να αξιοποιεί δεδομένα και πληροφορίες που δίνονται για την αναγνώριση των αξιών που προβάλλει το κείμενο.
2.2. Όσον αφορά στη δομή και τη γλώσσα του κειμένου επιδιώκεται ο/η μαθητής/τρια να είναι σε θέση να αναγνωρίζει τη διάκριση ανάμεσα στο «τι λέει το κείμενο» και στο «πώς το λέει» και να τα συσχετίζει, ώστε να καταλήγει στη γραπτή απόδοση του δικού του εμπεριστατωμένου νοήματος για το κείμενο.
Πιο συγκεκριμένα:
– να αναγνωρίζει τα βασικά σημεία οργάνωσης της αφηγηματικής πλοκής ή της ποιητικής γραφής,
– να εντοπίζει μέσα στο κείμενο συγκεκριμένους δείκτες που δίνονται (αφηγηματικούς τρόπους, αφηγηματικές τεχνικές, τον ρόλο του αφηγητή, τον χρόνο της αφήγησης, τα ρηματικά πρόσωπα κ.ά.) και να ερμηνεύει τη λειτουργία τους στο κείμενο,
– να αναγνωρίζει τα εκφραστικά μέσα ? σχήματα λόγου, συμβολισμούς, εικόνες κ.ά. και τη λειτουργία τους στο κείμενο.
Παρατήρηση: Στόχος της παραπάνω δραστηριότητας είναι οι μαθητές/τριες να αναγνωρίζουν τη λειτουργία των αφηγηματικών τεχνικών και των εκφραστικών μέσων ως προς το νόημα και τον επικοινωνιακό στόχο του κειμένου και όχι να ανακαλούν όρους της θεωρίας της Λογοτεχνίας.
2.3 Ο/Η μαθητής/τρια -με βάση το συγκεκριμένο (λογοτεχνικό κείμενο)- παράγει ένα σύντομο γραπτό κείμενο αναγνωστικής ανταπόκρισης (100-150 λέξεις) με το οποίο εκφράζει την κρίση του/της για ιδέες, αξίες, στάσεις, συμπεριφορές που αναδεικνύονται στο κείμενο, με βάση είτε τα κειμενικά συμφραζόμενα είτε τα ιστορικά και ιδεολογικά συμφραζόμενα της εποχής παραγωγής του έργου (εφόσον δίνονται σχετικές πληροφορίες στο εισαγωγικό σημείωμα). Εντάσσει τον προβληματισμό του κειμένου στη σύγχρονη πραγματικότητα και συσχετίζει απόψεις που αναδεικνύονται στο κείμενο με προσωπικές εμπειρίες, βιώματα, συναισθήματα. Στο κείμενο αναγνωστικής ανταπόκρισης αναμένεται να έχει κατανοήσει το λογοτεχνικό κείμενο και να εκφράζει με τρόπο τεκμηριωμένο τη γνώμη του/της ως προς τα ζητούμενα της δραστηριότητας.
Πιο συγκεκριμένα: ως προς το περιεχόμενο του μαθητικού κειμένου αναμένονται συνάφεια των εκτιθέμενων σκέψεων με τα ζητούμενα του θέματος, επαρκής τεκμηρίωση με την παράθεση κατάλληλων σημείων από το λογοτεχνικό κείμενο αναφοράς, πλούτος και πρωτοτυπία ιδεών,
– ως προς την έκφραση/μορφή του μαθητικού κειμένου αναμένονται σαφήνεια και ακρίβεια στη διατύπωση των σκέψεων, τήρηση των μορφοσυντακτικών κανόνων, ορθογραφία και σωστή χρήση των σημείων στίξης κ.ά.,
– ως προς τη δομή/διάρθρωση του μαθητικού κειμένου αναμένονται λογική αλληλουχία στα νοήματα και ομαλή σύνδεση των προτάσεων, των παραγράφων και ευρύτερων μερών του κειμένου.

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ (ΑΛΓΕΒΡΑ)

ΒΙΒΛΙΟ: «Μαθηματικά και Στοιχεία Στατιστικής» της Γ΄ τάξης Γενικού Λυκείου
(ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ: ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ, ΔΑΜΙΑΝΟΥ Χ., ΣΒΕΡΚΟΣ ΑΝΔΡ.)
ΔΙΔΑΚΤΕΑ-ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ

Κεφάλαιο 1: Διαφορικός Λογισμός
Παρ. 1.1 Συναρτήσεις.
Παρ. 1.2 Η έννοια της παραγώγου.
Παρ. 1.3 Παράγωγος συνάρτησης.
Παρ. 1.4 Εφαρμογές των Παραγώγων, χωρίς το κριτήριο της 2ης παραγώγου.

Κεφάλαιο 2: Στατιστική
Παρ. 2.1 Βασικές έννοιες.
Παρ. 2.2 Παρουσίαση Στατιστικών Δεδομένων, χωρίς τις υποπαραγράφους «Γραφική Παράσταση Κατανομής Συχνοτήτων», «Ομαδοποίηση των Παρατηρήσεων», «Ιστόγραμμα Συχνοτήτων» και «Καμπύλες Συχνοτήτων».
Παρατηρήσεις:
– Τα θεωρήματα, οι προτάσεις, οι αποδείξεις και οι ασκήσεις που φέρουν αστερίσκο δε διδάσκονται και δεν εξετάζονται.
– Οι εφαρμογές και τα παραδείγματα των βιβλίων δεν εξετάζονται ούτε ως θεωρία ούτε ως ασκήσεις, μπορούν όμως να χρησιμοποιηθούν ως προτάσεις για τη λύση ασκήσεων ή την απόδειξη άλλων προτάσεων.
– Δεν αποτελούν εξεταστέα-διδακτέα ύλη όσα θέματα αναφέρονται στην εκθετική και λογαριθμική συνάρτηση.

 

ΤΟΜΕΑΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ

Ειδικότητες:
1. ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ

Εξεταζόμενα μαθήματα:
1. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ
2. ΔΙΚΤΥΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ
ΒΙΒΛΙΟ: «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ», Τομέα Πληροφορικής της Γ? τάξης Ημερησίων ΕΠΑ.Λ. (ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ: Αράπογλου Α., Βραχνού Ε., Κανίδη Ε., Λέκκα Δ., Μακρυγιάννη Π., Μπελεσιώτη Β., Παπαδάκη Σπ., Τζήμα Δ.) 2η έκδοση, ISBN: 978-960-06-5653-4.

ΔΙΔΑΚΤΕΑ-ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3. Βασικά στοιχεία γλώσσας προγραμματισμού.
3.1 Μεταβλητές και τύποι δεδομένων.
3.1.1 Τύποι δεδομένων.
3.2 Αριθμητικές και λογικές πράξεις και εκφράσεις.
56
3.3 Βασικές (ενσωματωμένες) συναρτήσεις.
3.4 Δομή προγράμματος και καλές πρακτικές.
3.5 Τύποι και δομές δεδομένων στις γλώσσες προγραμματισμού.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4. Αλγοριθμικές δομές
4.1 Αλγοριθμικές δομές – Ροές εκτέλεσης προγράμματος.
4.1.1 Δομή ακολουθίας.
4.1.2 Δομή επιλογής if (ΑΝ).
4.1.3 Δομή επανάληψης (for και while).
4.2 Συναρτήσεις.
4.2.1 Δημιουργώντας δικές μας συναρτήσεις.
4.2.2 Παράμετροι συναρτήσεων.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5. Κλασικοί Αλγόριθμοι ΙΙ

5.1 Δυαδική αναζήτηση.

5.2 Ταξινόμηση Ευθείας ανταλλαγής.

5.4 Δραστηριότητες ? Άλυτες.

5.5 Ερωτήσεις ? Ασκήσεις. (Από τις παραγράφους 5.4 και 5.5, μόνο όσα αναφέρονται στις παραγράφους 5.1 και 5.2).

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7. Προηγμένα στοιχεία γλώσσας προγραμματισμού

7.1 Υποπρογράμματα και τρόποι κλήσης τους.

7.1.1 Υποπρογράμματα.

7.1.2 Συναρτήσεις στην Python.

7.2 Μεταβλητές και παράμετροι.

7.2.1 Παράμετροι συναρτήσεων.

7.2.2 Εμβέλεια των μεταβλητών.

7.4 Δραστηριότητες

7.5 Ερωτήσεις.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Από τις παραγράφους 7.4 και 7.5 στην εξεταστέα ύλη περιλαμβάνονται μόνο όσες δραστηριότητες/ερωτήσεις αναφέρονται στις παραγράφους 7.1, 7.1.1, 7.1.2, 7.2. 7.2.1 και 7.2.2.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8. Δομές Δεδομένων ΙΙ

8.1 Συμβολοσειρές (strings).

8.2 Λίστες.

8.8 Δραστηριότητες.

8.9 Ερωτήσεις.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Από τις παραγράφους 8.8 και 8.9, στην εξεταστέα ύλη περιλαμβάνονται μόνο όσες δραστηριότητες/ερωτήσεις αναφέρονται στις παραγράφους 8.1 και 8.2.

 

 

ΔΙΚΤΥΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ

ΒΙΒΛΙΟ: «ΔΙΚΤΥΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ», Τομέα Πληροφορικής, Γ? ΕΠΑ.Λ., ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΑΘΗΤΗ (ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ: Μ. Κωνσταντοπούλου, Ν. Ξεφτεράκη, Μ. Παπαδέα, Γ. Χρυσοστόμου) ISBN: 978-960- 06-5138-6.

ΔΙΔΑΚΤΕΑ ΥΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1. ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗΣ ΔΙΚΤΥΩΝ
1.2.2 Το μοντέλο δικτύωσης TCP/IP.
1.3 Ενθυλάκωση.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. ΤΟΠΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ – ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΔΙΚΤΥΟΥ (TCP/IP)
2.1 Φυσικό επίπεδο – Επίπεδο Σύνδεσης (ζεύξης) Δεδομένων (μοντέλο OSI)
2.2 Η πρόσβαση στο μέσο
2.2.1 Έλεγχος Λογικής Σύνδεσης (LLC – IEEE 802.2)
2.4 Δίκτυα ETHERNET (10/100/1000Mbps)
2.4.2 Διευθύνσεις Ελέγχου πρόσβασης στο Μέσο (MAC) – Δομή πλαισίου Ethernet – Πλαίσια Ethernet μεγάλου μεγέθους (Jumbo frames) (σελίδες 47- 48, μέχρι την αρχή της παραγράφου Νοητά τοπικά Δίκτυα (Virtual LAN – VLAN)).
2.5 Ασύρματα Δίκτυα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3. ΕΠΙΠΕΔΟ ΔΙΚΤΥΟΥ?ΔΙΑΔΙΚΤΥΩΣΗ
3.1 Διευθυνσιοδότηση Internet Protocol έκδοση 4 (IPv4).
3.1.1 Διευθύνσεις IPv4.
3.1.2 Κλάσεις (τάξεις) δικτύων ? διευθύνσεων.
3.1.3 Σπατάλη διευθύνσεων IP.
3.1.4 Μάσκα δικτύου.
3.1.5 Ειδικές διευθύνσεις.
3.1.6 Υποδικτύωση.
3.1.7 Αταξική δρομολόγηση (CIDR), υπερδικτύωση και μάσκες μεταβλητού μήκους.
3.2 Το αυτοδύναμο πακέτο IP (datagram) ? Δομή πακέτου.
3.3 Πρωτόκολλα ανεύρεσης και απόδοσης διευθύνσεων, Address Resolution Protocol (ARP) και Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP).
3.3.2 Το πρωτόκολλο δυναμικής διευθέτησης υπολογιστή DHCP.
3.4 Διευθύνσεις IP και Ονοματολογία.
3.6 Δρομολόγηση.
3.6.1 Άμεση/Έμμεση.
Ερωτήσεις-Ασκήσεις κεφαλαίου (μόνο όσες αναφέρονται στις ως άνω παραγράφους του κεφαλαίου 3)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4. ΕΠΙΠΕΔΟ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ
4.1 Πρωτόκολλα προσανατολισμένα στη σύνδεση ?χωρίς σύνδεση
4.1.1 Πρωτόκολλο TCP – Δομή πακέτου
4.1.2 Πρωτόκολλο UDP – Δομή πακέτου

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ
Να διδαχθούν περιληπτικά και οι παρακάτω ενότητες (εκτός εξεταστέας ύλης πανελλαδικών εξετάσεων) για την πληρέστερη και καλύτερη κατανόηση της ύλης του μαθήματος:
1.1 Ορισμός δικτύου
1.2 Επίπεδα μοντέλου αναφοράς OSI (ISO), επίπεδα μοντέλου TCP/IP (DARPA) και η αντιστοιχία τους
1.2.1 Το μοντέλο αναφοράς για τη Διασύνδεση Ανοικτών Συστημάτων (OSI)
2.5.1 Τοπολογία Ασύρματου δικτύου Ad-Hoc.
2.5.2 Τοπολογία Ασύρματου δικτύου υποδομής (Infrastructure)
3.6.2 Πίνακας δρομολόγησης
4.3 Συνδέσεις TCP – Έναρξη/τερματισμός σύνδεσης

 

ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1. ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗΣ ΔΙΚΤΥΩΝ
1.2.2 Το μοντέλο δικτύωσης TCP/IP.
1.3 Ενθυλάκωση .

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. ΤΟΠΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ – ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΔΙΚΤΥΟΥ (TCP/IP)
2.1 Φυσικό επίπεδο – Επίπεδο Σύνδεσης (ζεύξης) Δεδομένων (μοντέλο OSI).
2.2 Η πρόσβαση στο μέσο.
2.2.1 Έλεγχος Λογικής Σύνδεσης (LLC – IEEE 802.2).
2.4 Δίκτυα ETHERNET (10/100/1000Mbps).
2.4.2 Διευθύνσεις Ελέγχου πρόσβασης στο Μέσο (MAC) – Δομή πλαισίου Ethernet – Πλαίσια Ethernet μεγάλου μεγέθους (Jumbo frames) [σελίδες 47-48, μέχρι την αρχή της παραγράφου Νοητά τοπικά Δίκτυα (Virtual LAN – VLAN)].
2.5 Ασύρματα Δίκτυα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3. ΕΠΙΠΕΔΟ ΔΙΚΤΥΟΥ?ΔΙΑΔΙΚΤΥΩΣΗ
3.1 Διευθυνσιοδότηση Internet Protocol έκδοση 4 (IPv4).
3.1.1 Διευθύνσεις IPv4.
3.1.2 Κλάσεις (τάξεις) δικτύων ? διευθύνσεων.
3.1.3 Σπατάλη διευθύνσεων IP.
3.1.4 Μάσκα δικτύου.
3.1.5 Ειδικές διευθύνσεις.
3.1.6 Υποδικτύωση.
3.1.7 Αταξική δρομολόγηση (CIDR), υπερδικτύωση και μάσκες μεταβλητού μήκους.
3.2 Το αυτοδύναμο πακέτο IP (datagram) ? Δομή πακέτου.
3.3 Πρωτόκολλα ανεύρεσης και απόδοσης διευθύνσεων, Address Resolution Protocol (ARP) και Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP).
3.3.2 Το πρωτόκολλο δυναμικής διευθέτησης υπολογιστή DHCP.
3.4 Διευθύνσεις IP και Ονοματολογία.
3.6 Δρομολόγηση.
3.6.1 Άμεση/Έμμεση.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4. ΕΠΙΠΕΔΟ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ
4.1 Πρωτόκολλα προσανατολισμένα στη σύνδεση ?χωρίς σύνδεση.
4.1.1 Πρωτόκολλο TCP – Δομή πακέτου.
4.1.2 Πρωτόκολλο UDP – Δομή πακέτου.

 

ΤΟΜΕΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Ειδικότητες:
1. Υπάλληλος Διοίκησης και Οικονομικών Υπηρεσιών

 

Εξεταζόμενα Μαθήματα:
1. ΑΡΧΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ
2. ΑΡΧΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

ΑΡΧΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ

ΒΙΒΛΙΟ: «Αρχές Οικονομικής Θεωρίας» της Γ? τάξης Γενικού Λυκείου (ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ: ΛΙΑΝΟΣ Θ., ΠΑΠΑΒΑΣΙΛEΙΟΥ Α. ΚΑΙ ΧΑΤΖΗΑΝΔΡΕΟΥ Α., εκδόσεις Διόφαντος)

ΔΙΔΑΚΤΕΑ – ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ

Κεφάλαιο 1: ΒΑΣΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ
1. Εισαγωγή.
2. Η Οικονομία του Ροβινσώνα Κρούσου.
3. Οι ανάγκες.
4. Προϊόντα ή Οικονομικά Αγαθά.
5. Η Αγορά.
6. Κοινωνικοί Θεσμοί.
7. Οι Παραγωγικές Δυνατότητες της Οικονομίας.
8. Ο καταμερισμός των έργων.
9. Το χρήμα.
10. Το Οικονομικό κύκλωμα.
11. Η αβεβαιότητα στην οικονομική ζωή.
12. Οι πληροφορίες.
Οι αντίστοιχες ερωτήσεις-ασκήσεις στο τέλος του Κεφαλαίου.

Κεφάλαιο 7: ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΪΟΝ
1. Διάκριση Μικροοικονομικής και Μακροοικονομικής Θεωρίας
2. Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν
3. Η Έννοια της Προστιθέμενης Αξίας
4. Η επίδραση της μεταβολής των τιμών στο Ακαθάριστο Εγχώριο προϊόν
9. Το κατά κεφαλήν πραγματικό Α.Ε.Π. .
10. Το Α.Ε.Π. ως δείκτης οικονομικής ευημερίας και οι αδυναμίες του.
Οι αντίστοιχες ερωτήσεις-ασκήσεις στο τέλος του Κεφαλαίου.

Κεφάλαιο 8: ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
1. Τι είναι χρήμα.
2. Λειτουργίες του χρήματος.
3. Είδη χρήματος.
4. Το Τραπεζικό Σύστημα.
Οι αντίστοιχες ερωτήσεις – ασκήσεις στο τέλος του Κεφαλαίου.

 

 

ΑΡΧΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

ΒΙΒΛΙΟ: «Αρχές Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων» (ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ: ΒΑΞΕΒΑΝΙΔΟΥ Μ. ΚΑΙ ΡΕΚΛΕΙΤΗΣ Π., εκδόσεις ΙΤΥΕ Διόφαντος)

ΔΙΔΑΚΤΕΑ – ΕΞΕΤΑΣΤΕΑ ΥΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ
1.1. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ
1.1.1. Εισαγωγή.
1.1.2. Μορφές Επιχειρήσεων.
1.1.2.α. Ιδιοκτησιακό Καθεστώς.
1.1.2.γ. Τομέας δραστηριότητας.
1.1.2.δ. Το μέγεθος των Επιχειρήσεων.
1.1.2.ε. Η Γεωγραφική Έκταση των Δραστηριοτήτων.
1.2. ΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ
1.2.1. Εισαγωγή.
1.2.2. Η Παραγωγική Λειτουργία.
1.2.3. Η Εμπορική Λειτουργία.
1.2.4. Η Οικονομική Λειτουργία.
1.3. Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ
1.3.1. Εισαγωγή.
1.3.2. Η Κοινωνική Ευθύνη των Επιχειρήσεων.
1.3.3. Ο Κοινωνικός Ισολογισμός.
1.4. ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ
1.4.1. Εισαγωγή.
1.4.2. Κατηγορίες του Εξωτερικού Περιβάλλοντος.
1.5. ΟΙ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ
1.5.1. Εισαγωγή.
1.5.2. Η Αποτελεσματικότητα.
1.5.3. Η Αποδοτικότητα.
1.5.4. Η Παραγωγικότητα.
1.5.5. Η Ανταγωνιστικότητα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
2.2. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
2.2.1. Εισαγωγή.
2.3. ΟΙ ΓΝΩΣΕΙΣ,ΟΙ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ
2.3.1. Γνώσεις.
2.3.2. Ικανότητες.
2.3.3. Χαρακτηριστικά προσωπικότητας.
2.4. ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗ (MANAGEMENT)
2.4.1. Εισαγωγή.
2.4.2. Ιστορική εξέλιξη του management.
2.4.3. Οι λειτουργίες της Οργάνωσης & Διοίκησης.
2.5. ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ (MARKETING)
2.5.1. Εισαγωγή.
2.5.2. Έννοια και περιεχόμενο του Marketing (εκτός των παραγράφων 2.5.3.α, 2.5.3.β, 2.5.3.γ, 2.5.3.δ).
2.5.3. Το μίγμα marketing (marketing ? mix).
2.6. ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΠΩΛΗΣΕΩΝ
2.6.1. Εισαγωγή ? Βασικές έννοιες.
2.7. ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
2.7.1. Εισαγωγή ? Βασικές έννοιες.
2.7.2. Περιεχόμενο της Χρηματοοικονομικής λειτουργίας.
2.7.2.α. Η λειτουργία του προϋπολογισμού.
2.7.2.β. Η ταμειακή λειτουργία.
2.7.2.γ. Η λογιστική λειτουργία (Οι τρεις πρώτες περίοδοι της παραγράφου, δηλ. από «Η λειτουργία αυτή ? που ισχύουν».).
2.7.2.δ. Η λειτουργία Διαχείρισης Κεφαλαίων.
2.8. ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
2.8.1. Εισαγωγή ? Έννοια και Φύση της Παραγωγής.
2.8.2. Σκοποί και επί μέρους λειτουργίες της Διοίκησης Παραγωγής.
2.8.2.α. Τοποθεσία εργοστασίου και διάταξη χώρων.
2.8.2.β. Σχεδιασμός παραγωγής.
2.8.2.γ. Προγραμματισμός.
2.8.2.δ. Διασφάλιση ποιότητας και έλεγχος της παραγωγής.
2.8.2.ε. Αποθήκευση.
2.8.2.στ. Συντήρηση και αντικατάσταση του μηχανικού εξοπλισμού και των εγκαταστάσεων παραγωγής.
2.8.2.ζ Προμήθειες.
2.9. ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΠΟΡΩΝ
2.9.1. Εισαγωγή.
2.9.1.α. Προγραμματισμός ανθρώπινου δυναμικού.
2.9.1.β. Προσλήψεις.
2.9.1.γ. Εκπαίδευση και Ανάπτυξη.
2.9.1.δ. Μεταθέσεις και Προαγωγές Προσωπικού.
2.9.1.ε. Αξιολόγηση και Πολιτική Αμοιβών.
2.9.1.στ. Κοινωνική και Υγειονομική Υποστήριξη.
2.9.1.ζ. Εργασιακές Σχέσεις.
Διόρθωση: Στην ενότητα 2.4.2, στην παράγραφο για τον Fayol, στην προτελευταία περίοδο (γραμμή 27 της σελίδας του βιβλίου) η φράση «εργασίες διεύθυνσης» να διορθωθεί σε «εργασίες διοίκησης».