Κατηγορία: “ΟΤΑΝ ΚΟΙΤΑΣ ΑΠΟ ΨΗΛΑ”

ΜΟΥΖΑΚΙ

Το πανέμορφο Μουζάκι είναι χτισμένο σε υψόμετρο 180 μέτρων, στις παρυφές του όρους Ίταμος. Απέχει 28 χιλιόμετρα από την πόλη της Καρδίτσας και αποτελεί έδρα του ομώνυμου δήμου, ο οποίος αποτελείται συνολικά από 13 δημοτικά διαμερίσματα.

Το Μουζάκι είναι ιδιαίτερα γνωστό για τις αμέτρητες φυσικές του ομορφιές. Διασχίζεται από τον ποταμό  Πάμισο, ο οποίος καταλήγει στον Πηνειό και έχει υπέροχα πλατάνια στις όχθες του, τα οποία δημιουργούν τοπία απίστευτης μαγείας και ρομαντισμού.

Το Μουζάκι  πυρπολήθηκε το 1943 από τους Ιταλούς, οπότε ο οικισμός είναι σχετικά νεόκτιστος. Ελάχιστα είναι τα σπίτια παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, τα οποία σώζονται στο χωριό και φέρνουν στο μυαλό κομμάτια της ιστορίας του χωριού εκείνης της εποχής. Το γραφικό χωριό είναι εμπορικό κέντρο της Αργιθέας γεγονός, που το οφείλει και στην προνομιακή του γεωγραφική θέση. Αποτελεί σταυροδρόμι και κόμβο επικοινωνίας του Νομού Καρδίτσας με την ευρύτερη περιοχή της Αργιθέας, την Ήπειρο και το Νομό Τρικάλων. Τα αρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία έχουν ανασκαφεί στην περιοχή, μαρτυρούν την μακραίωνη ιστορία του χωριού. Σε απόσταση μόλις 2 χιλιομέτρων βορειοδυτικά από το Μουζάκι, στη θέση Επισκοπή, βρίσκεται η αρχαία πόλη των Γόμφων, από την οποία ξεκινούσαν οι είσοδοι προς την αρχαία Αμβρακία, δηλαδή τη σημερινή Άρτα και τη χώρα των Αθαμάνων, δηλαδή την περιοχή της Αργιθέας. Η αρχαία πόλη των Γόμφων, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, ιδρύθηκε τον 4ο αιώνα π. Χ., έκοψε για πρώτη φορά νόμισμα το 340 π. Χ και διέθετε ισχυρό αμυντικό τείχος.

“ΌΤΑΝ ΚΟΙΤΑΣ ΑΠΟ ΨΗΛΑ”

Κατά το σχολικό έτος 2022-2023 το σχολείο υλοποίησε πρόγραμμα «Μια Νέα Αρχή στα ΕΠΑ.Λ – Σχέδια Δράσης» του Ινστιτούτου Διάδοσης Επιστημών και Μουσείου Τεχνολογίας ΝΟΗΣΙΣ με τίτλο “Όταν κοιτάς από ψηλά”

Το πρόγραμμα υλοποίησαν 15 μαθητές της  Α’, 10 μαθητές της Β’  και 10 μαθητές της Γ’ τάξης του ΕΠΑ.Λ Μουζακίου, με την καθοδήγηση του Διευθυντή του σχολείου Βασιλείου Αργύρη ΠΕ82 και των καθηγητών του σχολείου:

Ελένη Κολοβού ΠΕ86,

Βαΐα Σμυρνιώτη  ΠΕ80

και  Αναστάσιο Τόλο ΠΕ02

Στο πλαίσιο του προγράμματος αυτού, οι μαθητές του σχολείου, δημιούργησαν έναν τουριστικό οδηγό της ευρύτερης περιοχής του Μουζακίου, ο οποίος περιλαμβάνει κώδικα  άμεσης προσπέλασης  για την προβολή βίντεο των τουριστικών περιοχών:

Λίμνη Πλαστήρα

Λίμνη Στεφανιάδα

Κάστρο Φαναρίου

Μονή Παναγίας Σπηλιάς

Σπηλιά Καραϊσκάκη

ΣΠΗΛΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ

Εκεί κοντά στο 1780 ήταν μια μοναχή που ζούσε στη μονή του Αγίου Γεωργίου. Γνωρίστηκε παράνομα με έναν αντάρτη από τα βουνά και κάπως έτσι γεννήθηκε ο στρατηγός Γεώργιος Καραΐσκάκης. Βρίσκεται κοντά στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στο Μαυρομμάτι του Δήμου Μουζακίου, όπου σύμφωνα με την παράδοση, εκεί γεννήθηκε «ο γιος της καλογριάς», ο στρατηγός Γεώργιος Καραϊσκάκης, εξέχουσα προσωπικότητα με σημαντική προσφορά στον αγώνα του ’21. Βρίσκεται 7 χιλ. πάνω από το Μαυρομμάτι στο βουνό. Στο μουσείο Γεωργίου Καραϊσκάκη στο Μαυρομμάτι εκτίθενται σπάνια εκθέματά μεταξύ αυτών και προσωπικά αντικείμενα του ήρωα.

Ένας από τους σπουδαιότερους αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης Περίφημος κλέφτης, αρματολός των Αγράφων, στρατάρχης της Ρούμελης, αρχιστράτηγος της Ελλάδας και προπαντός γνήσιος λαϊκός ηγέτης ήταν ο Καραϊσκάκης. Έδρασε στην περιοχή των Αγράφων της Ευρυτανίας και γενικότερα στη Στερεά.(1782-1827). Ήταν όμως και μια από τις πιο δραματικές

μορφές του αγώνα.  Μέχρι το θάνατό του ο Καραϊσκάκης ήταν γνωστός με το όνομα “Ο γιος της Καλογριάς”. Η μητέρα του στα νιάτα της ήταν μια πολύ ευγενική και όμορφη γυναίκα που κατάγονταν από το χωριό Σκουλικαριά της Άρτας. Κάποτε παντρεύτηκε κάποιον Γιαννάκη Μαυροματιανό αλλά ο άντρας της πέθανε πολύ νωρίς. Για πολλούς ιστορικούς πατέρας του ήταν ο περίφημος αρματολός του βάλτου Δημήτρης Ίσκος ή Καραΐσκος, ο Γ. Βλαχογιάννης, στο βιβλίο του Καραϊσκάκης, αναφέρει ότι πατέρας του Καραϊσκάκη ήταν κάποιος κάτοικος από το Μαυρομάτη με το όνομα Πλακιάς. Την ίδια άποψη έχει και ο Κ. Στεργιόπουλος στα ηπειρωτικά Χρονικά, έτος Γ’, 1928 σελ΄.323. Επίσης η τοπική παράδοση κατηγορηματικά συμφωνεί με τους δυο τελευταίους.

ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΠΗΛΙΑΣ

 Στην πανέμορφη οροσειρά των Αγράφων της Πίνδου, κοντά στο χωριό  Κουμπουριανά και μέσα σε ένα απόκοσμο, άγριο τοπίο διακρίνουμε την Ιερά Μονή Παναγίας Σπηλιώτισσας. Χτισμένη στην εξοχή ενός βράχου και σε υψόμετρο 800 μ. θυμίζει αετοφωλιά ανάμεσα στις ελατοσκέπαστες πλαγιές.

Η ιστορία της Μονής: Η Παναγία της Σπηλιάς πήρε το όνομά της από τη σπηλιά που βρίσκεται στο βράχο κάτω ακριβώς από το μοναστήρι. Σύμφωνα με την παράδοση ιδρυτές της Μονής είναι δύο αδέρφια, ο Αθανάσιος και ο Παρθένιος. Τα δύο αδέρφια θεωρείται ότι το 1064 είδαν όνειρο την Παναγία η οποία τους υπέδειξε πού να χτίσουν το μοναστήρι. Πήρε το όνομα «Παναγία Σπηλιάς» από τη σπηλιά που βρίσκεται στο βράχο κάτω ακριβώς από το μοναστήρι, εκεί όπου βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Τα δύσβατα χώματα της Αργιθέας διάλεξε για καταφύγιο η Παναγιά και καθ΄ όλη τη διάρκεια του χρόνου, ιδίως τον Δεκαπενταύγουστο, πλημμυρίζει από χιλιάδες προσκυνητές.

Το 1677 με το πατριαρχικό σιγίλιο του Διονυσίου του Δ’ η Ιερά Μονή έγινε Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή, ενώ έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στους αγώνες του 1821. Εδώ ο Γεώργιος Καραϊσκάκης έκανε συχνά πολεμικές συσκέψεις και συμβούλια, αφού η θέση της μονής είχε ιδιαίτερη στρατηγική σημασία, ενώ κατά την επανάσταση των Αγράφων -την οποία υποκίνησε η Ελληνική Κυβέρνηση για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας- υπήρξε στραταρχείο. Πάνω από τη μονή σώζονται μέχρι σήμερα τα οχυρώματα.

Μέσα στο μοναστήρι υπάρχουν δύο εκκλησίες κολλητά η μία στην άλλη, πετρόκτιστες και με ενδιαφέρον διάκοσμο. Η μικρότερη και παλαιότερη, σταυροειδούς ρυθμού, ιδρύθηκε το 1064, όπως αναγράφεται στη χειρόγραφη «ιερά πλάκα». Τοιχογραφήθηκε στις αρχές του 17ου αιώνα και είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Η μεγαλύτερη εκκλησία οικοδομήθηκε το 1736. Είναι τρίκλιτος σταυροειδής ναός με τρούλο και έχει αφιερωθεί στη Ζωοδόχο Πηγή. Κτήτορές της ήταν οι Παρθένιος, Ιωνάς, Γαβριήλ και Ανανίας, όπως φαίνεται και σε επιγραφή δεξιά από την είσοδο του ναού.                                               

Στο εσωτερικό του ναού διατηρούνται τοιχογραφίες που χρονολογούνται από τον αιώνα. Στο νάρθηκα και στο Ιερό έχει αποτυπωθεί με αγιογραφίες όλη η ιστορία της εκκλησίας. 

 

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΚΑΣΤΡΟ ΦΑΝΑΡΙΟΥ

    

Το Κάστρο Φαναρίου κτίσθηκε σε στρατηγικής σημασίας θέση καθώς ήλεγχε μεγάλο μέρος της Θεσσαλικής πεδιάδας και ιδιαίτερα μία από τις σημαντικότερες διαβάσεις της Πίνδου από την Θεσσαλία στην Ήπειρο.  Πρόκειται για ένα μικρό οχυρό, έκτασης μόλις 2,6 στρεμμάτων. Η περίμετρος της οχύρωσης  ακολουθεί τη φυσική ανάγλυφη μορφολογία του εδάφους και σχηματίζει ένα ακανόνιστο πολυγωνικό τραπέζιο.  Το μήκος της  φτάνει τα 255μ. και το εξωτερικό της ύψος κυμαίνεται από 9μ. έως και 13μ. Το πάχος της τοιχοποιίας κυμαίνεται από 1,80μ. έως 2μ. Χαρακτηριστική είναι η κλίση με την οποία κατασκευάστηκε η εξωτερική παρειά του τείχους, η οποία κυμαίνεται από 5 έως και 10% και είναι γνωστή στην ορολογία της αμυντικής αρχιτεκτονικής ως scarpa. Ως οικοδομικό υλικό χρησιμοποιήθηκε πέτρα τοπικής πρoέλευσης, όπως αργιλικός ψαμμίτης, ενώ χαρακτηριστική είναι η χρήση μεγάλων ημιλαξευμένων γωνιόλιθων (αγκωνάρια) στις γωνίες της οχύρωσης.

Η ανώτερη επιφάνεια του αμυντικού τείχους επιστέφεται με οδοντωτές επάλξεις και περίδρομο, πλάτους 1,20μ., όπου οδηγούσαν κλίμακες ανόδου.  Ακολουθώντας την αμυντική οικοδομική τακτική,  ενισχύεται με έξι πύργους που προεξέχουν του κυρίου τείχους και  είναι τοποθετημένοι σε άνισα διαστήματα για να ενισχύουν καίρια σημεία του κάστρου, όπως τις πύλες ή τις γωνίες αλλαγής της κατεύθυνσής του. Από τις οπές δοκοθηκών φαίνεται ότι οι πύργοι διαρθρώνονταν σε δύο ορόφoυς.

Η  κεντρική πύλη του Κάστρου είναι τοξωτή και βρίσκεται στη νότια πλευρά του, ενώ μια μικρότερη βοηθητική υπάρχει στη βόρεια πλευρά.  Στο εσωτερικό του στο δυτικό τμήμα, σώζεται καμαρoσκέπαστο λιθόκτιστο μονόχωρο κτίριο  με μικρό προστώο που χρησίμευε ως πυριτιδαποθήκη. Δύο δεξαμενές, οι οποίες βρίσκονται στο κεντρικότερο τμήμα του Κάστρου, κάλυπταν τις ανάγκες του κάστρου σε νερό.  Η υπέργεια  η οποία προοριζόταν για τη συλλογή όμβριων υδάτων και η υπόγεια η οποία καλύπτεται με θολωτή στέγη, χρησίμευε για την αποθήκευσή τους. 

ΛΙΜΝΗ ΣΤΕΦΑΝΙΑΔΑ

     

      Μία από τις νεότερες λίμνες της Ελλάδας που δημιουργήθηκε από κατολισθήσεις και πλουτίζει με την ομορφιά της το ορεινό τοπίο της Ανατολικής Αργιθέας. Η λίμνη Στεφανιάδα κρατάει το όνομα της από τον κοντινό οικισμό Στεφανιάδα που βρίσκεται 1,5 χιλιόμετρο στα νοτιοδυτικά της. Στα βορειοδυτικά της υψώνεται ο μικρός ορεινός όγκος Σμίνικο, στα βόρεια της κυλάει το ρέμα του Πετριλιώτη και στα νοτιοανατολικά της υψώνεται το όρος Ζερβό στα 1.763 μέτρα. Η λίμνη Στεφανιάδα είναι μια φυσική φραγματογενής λίμνη και έχει τον τίτλο της νεότερης φυσικής λίμνης της Ελλάδας. Δημιουργήθηκε τον Ιανουάριο του 1963 όταν οι μεγάλες κατολίσθησεις της πλαγιάς Στοιχειό του Σμίνικου, οι οποίες κράτησαν για λίγες εβδομάδες, έφραξαν με πέτρες και χώματα την κοίτη του ρέματος του Στεφανιώτη που μέχρι τότε ερχόταν από τα νότια και έπεφτε στον Πετριλιώτη. Η δημιουργία της Στεφανιάδας σήμανε δυστυχώς και το τέλος της ευημερίας του περήφανου χωριού της Στεφανιάδας καθώς οι κατολισθήσεις παρέσυραν και πολλά σπίτια, ενώ ακόμα στο βυθό της λίμνης βρίσκονται τα παλιά κτίσματα της περιοχής.

 Η λίμνη βρίσκεται σε υψόμετρο 750 μέτρων, έχει επιφάνεια 110 στρεμμάτων και η ακτογραμμή της φτάνει τα 1,8 χιλιόμετρα. Η Στεφανιάδα είναι μια όμορφη λίμνη με απότομες ακτές και με το Στεφανιώτικο ρέμα να εκβάλλει στις νότιες όχθες της, ενώ σε περίοδο έντονων βροχοπτώσεων η στάθμη των νερών ανεβαίνει.  Οι όχθες της λίμνης περιβάλλονται από μία ζώνη που κυριαρχούν τα πλατάνια και ακολουθούν οι ιτιές και οι φράξοι. Αμέσως μετά ξεκινούν πλαγιές με πυκνούς πουρναρότοπους που διακόπτονται από πλατύφυλλες βελανιδιές, φτελιές, κουτσουπιές και μικρές συστάδες από καστανιές.

λιμνη πλαστηρα

 

Η Λίμνη Πλαστήρα βρίσκεται σε μία ειδυλλιακή τοποθεσία του νομού Καρδίτσας, περιτριγυρισμένη από τις κατάφυτες πλαγιές του ορεινού όγκου των Αγράφων. Η Λίμνη Πλαστήρα είναι το στολίδι του νομού Καρδίτσας και βρίσκεται 25χλμ. δυτικά από την πόλη της Καρδίτσας σε υψόμετρο 1.000 μέτρων. Η Λίμνη Πλαστήρα είναι μία τεχνητή λίμνη που απλώνεται στο οροπέδιο της Νεβρόπολης. Η περιοχή οφείλει το όνομά της στην πληθώρα ελαφιών που ζούσαν κάποτε εκεί, καθώς νεβρός σημαίνει μικρό ελάφι. Η σύλληψη της ιδέας δημιουργίας τεχνητής λίμνης στην περιοχή, ανήκει στον σπουδαίο στρατηγό και πολιτικό Νικόλαο Πλαστήρα, ο οποίος κατάγεται από το γραφικό αγραφιώτικο χωριό Μορφοβούνι.

Το 1925 λοιπόν, ο Νικόλαος Πλαστήρας οραματίστηκε την κατασκευή ενός φράγματος, το οποίο θα εξασφάλιζε το κλείσιμο του Μέγδοβα ή Ταυρωπού ποταμού, παραπόταμου του Αχελώου, με αποτέλεσμα την άρδευση του θεσσαλικού κάμπου ο οποίος το καλοκαίρι υπέφερε από λειψυδρία, την ύδρευση της Καρδίτσας και άλλων κοινοτήτων, καθώς και την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με την εκμετάλλευση της δύναμης του νερού.

Εξαιτίας όμως της Κατοχής, η ιδέα του άργησε να υλοποιηθεί. Η κατασκευή του φράγματος ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 1955 και ολοκληρώθηκε το 1959, οπότε και άρχισε η πλήρωση του ταμιευτήρα με νερό από τους παραπόταμους του Ταυρωπού και με βρόχινο νερό. Η λίμνη Ταυρωπού που αργότερα μετονομάστηκε σε λίμνη Πλαστήρα καταλαμβάνει έκταση 25.000 στρεμμάτων και το βάθος της είναι περίπου 65μ. Το φράγμα είναι μία εντυπωσιακή τσιμεντένια κατασκευή με μήκος 220μ. και ύψος 83μ. Είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις, που μία ανθρώπινη παρέμβαση στο φυσικό οικοσύστημα έχει τόσο θετικά αποτελέσματα.

Η λίμνη Πλαστήρα βρίσκεται σε μία πανέμορφη τοποθεσία. Οι κατάφυτες από έλατα, οξιές και καστανιές πλαγιές των γύρω βουνών καθρεφτίζονται στα καταγάλανα νερά της λίμνης δημιουργώντας μία εκπληκτική εικόνα. Το τοπίο είναι πραγματικά μαγευτικό.