Το Επαγγελματικό Λύκειο του Δήμου Μουζακίου Ν. Καρδίτσας
ΩΡΟΛΟΓΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2023-2024
| ΩΡΑΡΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΕΠΑ.Λ ΜΟΥΖΑΚΙΟΥ | ||
| ΩΡΑ | ΔΙΑΡΚΕΙΑ | ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ |
| 1η | 08:15 – 09:00 | 5΄ |
| 2η | 09:05 – 09:50 | 10΄ |
| 3η | 10:00 – 10:45 | 10΄ |
| 4η | 10:55 – 11:40 | 5΄ |
| 5η | 11:45 – 12:25 | 5΄ |
| 6η | 12:30 – 13:05 | 5΄ |
| 7η | 13:10 – 13:40 | |
Το ΕΠΑ.Λ Μουζακίου, πραγματοποίησε τη σχολική χρονιά 2022-2023 πρόγραμμα με τίτλο «Όταν κοιτάς από ψηλά» , στο πλαίσιο υλοποίησης της Πράξης «Υποστήριξη και Διαχείριση των Σχεδίων Δράσης του έργου «Μια Νέα Αρχή στα ΕΠΑΛ»» μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος «ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ» με τη συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το πρόγραμμα υλοποίησαν 15 μαθητές και μαθήτριες της Α’ τάξης, 10 μαθητές και μαθήτριες της Β’ τάξης και 10 μαθητές και μαθήτριες της Γ’ τάξης του ΕΠΑ.Λ Μουζακίου με την καθοδήγηση του Διευθυντή Βασιλείου Αργύρη ΠΕ82 και των καθηγητών Ελένης Κολοβού ΠΕ86, Βαΐας Σμυρνιώτη ΠΕ80 και Αναστάσιο Τόλο ΠΕ02.
Σκοπός του προγράμματος, αρχικά η εκπαιδευτική αξιοποίηση των τεχνολογιών αιχμής. Η επαγγελματική εκπαίδευση επιβάλλεται να εναρμονίζεται με την εξέλιξη της τεχνολογίας, ώστε αφενός να επωφελείται από την παιδαγωγική αξιοποίησή της, αφετέρου να κρατά τους μαθητές σε εγρήγορση απέναντι στις τεχνολογικές προκλήσεις, δίνοντάς τους τη δυνατότητα περεταίρω εξοικείωσης με προϊόντα προηγμένης τεχνολογίας. Επιπρόσθετα, η δημιουργία ενδιαφέροντος των μαθητών για την τουριστική προβολή του τόπου τους αλλά και η συμβολή τους σε αυτή.
Παραγόμενα έργα:
2. Η δημιουργία βίντεο με αποσπάσματα πλάνων των τουριστικών αξιοθέατων της ευρύτερης περιοχής του Μουζακίου, με τη χρήση εναέριου μη επανδρωμένου οχήματος (drone).
Το 1ο ΕΠΑ.Λ. Μουζακίου υλοποίησε την τέταρτη κινητικότητα από 30 Απριλίου έως 06 Μαΐου 2023, στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού προγράμματος ERASMUS+ με τίτλο «AGRICULTURE and GLOBAL CHALLENGES – “ARCH”» ή «Γεωργία και Παγκόσμιες Προκλήσεις», και ταξίδεψε στην Πράγα της Τσεχίας. Στο πρόγραμμα συμμετείχαν σχολεία από την Τσεχία, την Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία.
Στο πλαίσιο του παραπάνω προγράμματος το σχολείο μας, 1ο ΕΠΑ.Λ Μουζακίου, εκπροσώπησαν δύο εκπαιδευτικοί, η κ. Γκαγκά Λαμπρινή και η κ. Σμυρνιώτη Βαϊα, μαζί με τέσσερις μαθητές. Κατά την συνάντηση των αντιπροσωπειών, εκπαιδευτικοί και μαθητές ακολούθησαν το πρόγραμμα δραστηριοτήτων από το σχολείο υποδοχής της διοργανώτριας χώρας, αποκομίζοντας πολύτιμες γνώσεις και εμπειρίες.
Η λήξη του προγράμματος δημιούργησε συναισθήματα συγκίνησης σε όλους τους συμμετέχοντες και δόθηκαν υποσχέσεις για μελλοντική συνεργασία και επικοινωνία.
Το πανέμορφο Μουζάκι είναι χτισμένο σε υψόμετρο 180 μέτρων, στις παρυφές του όρους Ίταμος. Απέχει 28 χιλιόμετρα από την πόλη της Καρδίτσας και αποτελεί έδρα του ομώνυμου δήμου, ο οποίος αποτελείται συνολικά από 13 δημοτικά διαμερίσματα.
Το Μουζάκι είναι ιδιαίτερα γνωστό για τις αμέτρητες φυσικές του ομορφιές. Διασχίζεται από τον ποταμό Πάμισο, ο οποίος καταλήγει στον Πηνειό και έχει υπέροχα πλατάνια στις όχθες του, τα οποία δημιουργούν τοπία απίστευτης μαγείας και ρομαντισμού.
Το Μουζάκι πυρπολήθηκε το 1943 από τους Ιταλούς, οπότε ο οικισμός είναι σχετικά νεόκτιστος. Ελάχιστα είναι τα σπίτια παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, τα οποία σώζονται στο χωριό και φέρνουν στο μυαλό κομμάτια της ιστορίας του χωριού εκείνης της εποχής. Το γραφικό χωριό είναι εμπορικό κέντρο της Αργιθέας γεγονός, που το οφείλει και στην προνομιακή του γεωγραφική θέση. Αποτελεί σταυροδρόμι και κόμβο επικοινωνίας του Νομού Καρδίτσας με την ευρύτερη περιοχή της Αργιθέας, την Ήπειρο και το Νομό Τρικάλων. Τα αρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία έχουν ανασκαφεί στην περιοχή, μαρτυρούν την μακραίωνη ιστορία του χωριού. Σε απόσταση μόλις 2 χιλιομέτρων βορειοδυτικά από το Μουζάκι, στη θέση Επισκοπή, βρίσκεται η αρχαία πόλη των Γόμφων, από την οποία ξεκινούσαν οι είσοδοι προς την αρχαία Αμβρακία, δηλαδή τη σημερινή Άρτα και τη χώρα των Αθαμάνων, δηλαδή την περιοχή της Αργιθέας. Η αρχαία πόλη των Γόμφων, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, ιδρύθηκε τον 4ο αιώνα π. Χ., έκοψε για πρώτη φορά νόμισμα το 340 π. Χ και διέθετε ισχυρό αμυντικό τείχος.
Κατά το σχολικό έτος 2022-2023 το σχολείο υλοποίησε πρόγραμμα «Μια Νέα Αρχή στα ΕΠΑ.Λ – Σχέδια Δράσης» του Ινστιτούτου Διάδοσης Επιστημών και Μουσείου Τεχνολογίας ΝΟΗΣΙΣ με τίτλο “Όταν κοιτάς από ψηλά”
Το πρόγραμμα υλοποίησαν 15 μαθητές της Α’, 10 μαθητές της Β’ και 10 μαθητές της Γ’ τάξης του ΕΠΑ.Λ Μουζακίου, με την καθοδήγηση του Διευθυντή του σχολείου Βασιλείου Αργύρη ΠΕ82 και των καθηγητών του σχολείου:
Ελένη Κολοβού ΠΕ86,
Βαΐα Σμυρνιώτη ΠΕ80
και Αναστάσιο Τόλο ΠΕ02
Στο πλαίσιο του προγράμματος αυτού, οι μαθητές του σχολείου, δημιούργησαν έναν τουριστικό οδηγό της ευρύτερης περιοχής του Μουζακίου, ο οποίος περιλαμβάνει κώδικα άμεσης προσπέλασης για την προβολή βίντεο των τουριστικών περιοχών:
Εκεί κοντά στο 1780 ήταν μια μοναχή που ζούσε στη μονή του Αγίου Γεωργίου. Γνωρίστηκε παράνομα με έναν αντάρτη από τα βουνά και κάπως έτσι γεννήθηκε ο στρατηγός Γεώργιος Καραΐσκάκης. Βρίσκεται κοντά στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στο Μαυρομμάτι του Δήμου Μουζακίου, όπου σύμφωνα με την παράδοση, εκεί γεννήθηκε «ο γιος της καλογριάς», ο στρατηγός Γεώργιος Καραϊσκάκης, εξέχουσα προσωπικότητα με σημαντική προσφορά στον αγώνα του ’21. Βρίσκεται 7 χιλ. πάνω από το Μαυρομμάτι στο βουνό. Στο μουσείο Γεωργίου Καραϊσκάκη στο Μαυρομμάτι εκτίθενται σπάνια εκθέματά μεταξύ αυτών και προσωπικά αντικείμενα του ήρωα.
Ένας από τους σπουδαιότερους αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης Περίφημος κλέφτης, αρματολός των Αγράφων, στρατάρχης της Ρούμελης, αρχιστράτηγος της Ελλάδας και προπαντός γνήσιος λαϊκός ηγέτης ήταν ο Καραϊσκάκης. Έδρασε στην περιοχή των Αγράφων της Ευρυτανίας και γενικότερα στη Στερεά.(1782-1827). Ήταν όμως και μια από τις πιο δραματικές
μορφές του αγώνα. Μέχρι το θάνατό του ο Καραϊσκάκης ήταν γνωστός με το όνομα “Ο γιος της Καλογριάς”. Η μητέρα του στα νιάτα της ήταν μια πολύ ευγενική και όμορφη γυναίκα που κατάγονταν από το χωριό Σκουλικαριά της Άρτας. Κάποτε παντρεύτηκε κάποιον Γιαννάκη Μαυροματιανό αλλά ο άντρας της πέθανε πολύ νωρίς. Για πολλούς ιστορικούς πατέρας του ήταν ο περίφημος αρματολός του βάλτου Δημήτρης Ίσκος ή Καραΐσκος, ο Γ. Βλαχογιάννης, στο βιβλίο του Καραϊσκάκης, αναφέρει ότι πατέρας του Καραϊσκάκη ήταν κάποιος κάτοικος από το Μαυρομάτη με το όνομα Πλακιάς. Την ίδια άποψη έχει και ο Κ. Στεργιόπουλος στα ηπειρωτικά Χρονικά, έτος Γ’, 1928 σελ΄.323. Επίσης η τοπική παράδοση κατηγορηματικά συμφωνεί με τους δυο τελευταίους.
Στην πανέμορφη οροσειρά των Αγράφων της Πίνδου, κοντά στο χωριό Κουμπουριανά και μέσα σε ένα απόκοσμο, άγριο τοπίο διακρίνουμε την Ιερά Μονή Παναγίας Σπηλιώτισσας. Χτισμένη στην εξοχή ενός βράχου και σε υψόμετρο 800 μ. θυμίζει αετοφωλιά ανάμεσα στις ελατοσκέπαστες πλαγιές.
Η ιστορία της Μονής: Η Παναγία της Σπηλιάς πήρε το όνομά της από τη σπηλιά που βρίσκεται στο βράχο κάτω ακριβώς από το μοναστήρι. Σύμφωνα με την παράδοση ιδρυτές της Μονής είναι δύο αδέρφια, ο Αθανάσιος και ο Παρθένιος. Τα δύο αδέρφια θεωρείται ότι το 1064 είδαν όνειρο την Παναγία η οποία τους υπέδειξε πού να χτίσουν το μοναστήρι. Πήρε το όνομα «Παναγία Σπηλιάς» από τη σπηλιά που βρίσκεται στο βράχο κάτω ακριβώς από το μοναστήρι, εκεί όπου βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Τα δύσβατα χώματα της Αργιθέας διάλεξε για καταφύγιο η Παναγιά και καθ΄ όλη τη διάρκεια του χρόνου, ιδίως τον Δεκαπενταύγουστο, πλημμυρίζει από χιλιάδες προσκυνητές.
Το 1677 με το πατριαρχικό σιγίλιο του Διονυσίου του Δ’ η Ιερά Μονή έγινε Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή, ενώ έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στους αγώνες του 1821. Εδώ ο Γεώργιος Καραϊσκάκης έκανε συχνά πολεμικές συσκέψεις και συμβούλια, αφού η θέση της μονής είχε ιδιαίτερη στρατηγική σημασία, ενώ κατά την επανάσταση των Αγράφων -την οποία υποκίνησε η Ελληνική Κυβέρνηση για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας- υπήρξε στραταρχείο. Πάνω από τη μονή σώζονται μέχρι σήμερα τα οχυρώματα.
Μέσα στο μοναστήρι υπάρχουν δύο εκκλησίες κολλητά η μία στην άλλη, πετρόκτιστες και με ενδιαφέρον διάκοσμο. Η μικρότερη και παλαιότερη, σταυροειδούς ρυθμού, ιδρύθηκε το 1064, όπως αναγράφεται στη χειρόγραφη «ιερά πλάκα». Τοιχογραφήθηκε στις αρχές του 17ου αιώνα και είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Η μεγαλύτερη εκκλησία οικοδομήθηκε το 1736. Είναι τρίκλιτος σταυροειδής ναός με τρούλο και έχει αφιερωθεί στη Ζωοδόχο Πηγή. Κτήτορές της ήταν οι Παρθένιος, Ιωνάς, Γαβριήλ και Ανανίας, όπως φαίνεται και σε επιγραφή δεξιά από την είσοδο του ναού.
Στο εσωτερικό του ναού διατηρούνται τοιχογραφίες που χρονολογούνται από τον αιώνα. Στο νάρθηκα και στο Ιερό έχει αποτυπωθεί με αγιογραφίες όλη η ιστορία της εκκλησίας.
Το Κάστρο Φαναρίου κτίσθηκε σε στρατηγικής σημασίας θέση καθώς ήλεγχε μεγάλο μέρος της Θεσσαλικής πεδιάδας και ιδιαίτερα μία από τις σημαντικότερες διαβάσεις της Πίνδου από την Θεσσαλία στην Ήπειρο. Πρόκειται για ένα μικρό οχυρό, έκτασης μόλις 2,6 στρεμμάτων. Η περίμετρος της οχύρωσης ακολουθεί τη φυσική ανάγλυφη μορφολογία του εδάφους και σχηματίζει ένα ακανόνιστο πολυγωνικό τραπέζιο. Το μήκος της φτάνει τα 255μ. και το εξωτερικό της ύψος κυμαίνεται από 9μ. έως και 13μ. Το πάχος της τοιχοποιίας κυμαίνεται από 1,80μ. έως 2μ. Χαρακτηριστική είναι η κλίση με την οποία κατασκευάστηκε η εξωτερική παρειά του τείχους, η οποία κυμαίνεται από 5 έως και 10% και είναι γνωστή στην ορολογία της αμυντικής αρχιτεκτονικής ως scarpa. Ως οικοδομικό υλικό χρησιμοποιήθηκε πέτρα τοπικής πρoέλευσης, όπως αργιλικός ψαμμίτης, ενώ χαρακτηριστική είναι η χρήση μεγάλων ημιλαξευμένων γωνιόλιθων (αγκωνάρια) στις γωνίες της οχύρωσης.
Η ανώτερη επιφάνεια του αμυντικού τείχους επιστέφεται με οδοντωτές επάλξεις και περίδρομο, πλάτους 1,20μ., όπου οδηγούσαν κλίμακες ανόδου. Ακολουθώντας την αμυντική οικοδομική τακτική, ενισχύεται με έξι πύργους που προεξέχουν του κυρίου τείχους και είναι τοποθετημένοι σε άνισα διαστήματα για να ενισχύουν καίρια σημεία του κάστρου, όπως τις πύλες ή τις γωνίες αλλαγής της κατεύθυνσής του. Από τις οπές δοκοθηκών φαίνεται ότι οι πύργοι διαρθρώνονταν σε δύο ορόφoυς.
Η κεντρική πύλη του Κάστρου είναι τοξωτή και βρίσκεται στη νότια πλευρά του, ενώ μια μικρότερη βοηθητική υπάρχει στη βόρεια πλευρά. Στο εσωτερικό του στο δυτικό τμήμα, σώζεται καμαρoσκέπαστο λιθόκτιστο μονόχωρο κτίριο με μικρό προστώο που χρησίμευε ως πυριτιδαποθήκη. Δύο δεξαμενές, οι οποίες βρίσκονται στο κεντρικότερο τμήμα του Κάστρου, κάλυπταν τις ανάγκες του κάστρου σε νερό. Η υπέργεια η οποία προοριζόταν για τη συλλογή όμβριων υδάτων και η υπόγεια η οποία καλύπτεται με θολωτή στέγη, χρησίμευε για την αποθήκευσή τους.